موسسه آموزش عالی الزهرا (س) قروه

انتخابات در کشور ما یک حرکت نمایشی نیست. پایه های نظام ما همین انتخابات است.[1]

 یکی از پایه ها [نظام جمهوری اسلامی], انتخابات است.[2]

 مردم سالاری دینی با حرف نمی شود؛ مردم سالاری دینی با شرکت مردم, حضور مردم, اراده مردم, ارتباط فکری و عقلانی و عاطفی مردم با تحولات کشور صورت می گیرد؛ این هم جز با یک انتخابات صحیح و همگانی و مشارکت وسیع مردم ممکن نیست. این مردم سالاری, عامل پایداری ملت ایران است.[3]

 انتخابات سرمایه گذاری عظیم ملت ایران است.[4]

 [انتخابات] مثل این [است] که شما سرمایه ی سنگین و عظیمی را در بانک می گذارید, بانک با آن کار می کند و شما از سودش استفاده می کنید.[5]

مبعث پيامبر اكرم (ص)
«لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ علَيهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِين رَؤُوفٌ رَحِيمٌ»
هر آينه رسولى از خودتان براى شما آمد، كه آنچه شما را رنج مى دهد بر او گران مى آيد. سخت به شما دلبسته است و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است.

«يَا أَيُّهَا النِّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدا وَ مُبَشِّرا وَ نَذِيرا * و دَاعِيا إِلَى اللّه بِإِذْنِهِ وَ سِرَاجا مُنِيرا»
هان اى پيامبر، ما تو را گواه و نويد دهنده و هشدار دهنده و دعوت كننده به سوى خدا و به اذن خدا و چراغى روشنى بخش فرستاديم.

رسولُ اللّه صلى الله عليه و آله : لَمّا سأ لَهُ يَهوديٌّ عَن وَجهِ تَسمِيَتِهِ بمُحمّدٍ وأحمَدَ وأبي القاسِمِ وبَشيرٍ ونَذيرٍ وداعٍ ؟ : أ مّا مُحمّدٌ فإنّي مَحمودٌ في الأرضِ ، وأ مّا أحمَدُ فإنّي مَحمودٌ في السَّماءِ ، وأ مّا أبو القاسِمِ فإنَّ اللّه َ عز و جل يَقسِـمُ يَـومَ القِيامَةِ قِسمَـةَ النّـارِ ؛ فمَن كَفَـرَ بِـي مِن الأوَّلينَ والآخِرينَ ففي النّارِ ، ويَقسِمُ قِسمَةَ الجَنّةِ ؛ فمَن آمَنَ بي وأقَرَّ بِنُبُوَّتي ففي الجَنّةِ . وأ مّا الدّاعي فإنّي أدعُو النّاسَ إلى دِينِ ربّي عز و جل ، وأ مّا النَّذيرُ فإنّي اُنذِرُ بالنّارِ مَن عَصاني ، وأ مّا البَشيرُ فإنّي اُبشِّرُ بالجَنّةِ مَن أطاعَني؛
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در پاسخ به سؤال مردى يـهودى از عـلّت نامگذارى ايشان به محمّد و احمد و ابوالقاسم و بشير و نذير و داعى ـ : امّا محمّد ، از آن روست كه من در زمين ستوده ام . امّا احمد ، از آن روست كه من در آسمان ستوده ام . امّا ابوالقاسم ، از آن روست كه خداوند عزّ و جلّ روز قيامت قسمت آتش را جدا مى كند و هر كه ، از اولين و آخرين انسان ها ، به من كافر شده باشد جايش در آتش است و قسمت بهشت را جدا مى سازد و هركه به من ايمان آورده و به نبوّت من اقرار كرده باشد ، جايش در بهشت است . امّا داعى ، از آن روست كه من مردم را به دين پروردگارم عز و جل دعوت مى كنم . امّا نذير ، از آن روست كه هركس نافرمانيم كند او را به آتش بيم مى دهم و امّا بشير ، از آن روست كه هركس اطاعتم كند ، او را به بهشت بشارت مى دهم .
البحار : ۱۴ / ۳۸۲ / ۲

اللهُ وَلیُّ الَّذِینَ آمَنوایُخْرِجُهُم مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی اَلنُّورِوَالَّذِینَ کَفَرُواْأَوْلِیاوُهُمُ الطَّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِنَ النُّورِإِلَی الظُّلُمَاتِ أُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُم فِیهَاخالِدُونَ

خداونددوست وسرپرست مؤمنان است،آنهاراازتاریکی ها(ی گوناگون) بیرون وبه سوی نورمی برد.لکن سرپرستان کفار،طاغوت ها هستندکه آنان راازنوربه تاریکی هاسوق می دهند،آنهااهل آتشندوهمانان همواره درآن خواهندبود.

سیمایی ازموافقان ولایت خداوند:

*آنکه ولایت خداراپذیرفت،کارهایش رنگ خدایی پیدامی کند.(صبغة الله)

*برای خودرهبری الهی برمی گزیند.(ان الله قدبعث لکم طالوت ملکاً)

*راهش روشن ،آینده اش معلوم وبه کارهایش دلگرم است.(یهدیم ربّهم بایمانهم)،(انّا الیه راجعون)،(لانضیع اجرالمحسنین)

*درجنگ هاوسختی ها به یاری خداچشم دوخته وازقدرت های غیرخدایی نمی هراسد.(فزادهم ایماناً)

* ازمرگ نمی هراسند وکشته شدن درراه ولایت الهی راسعادت می داند.امام حسین علیه السلام فرمود:( انی لااری الموت الاّالسعادة).

*تنهایی درزندگی برای اوتلخ وناگوارنیست،چون می دانداوزیرنظرخداوند است.(ان الله معنا).

*ازانفاق وخرج کردن مال نگران نیست ،چون مال خودرابه ولی خودمی سپارد.(یقرض الله قرضاًحسناً)

*تبلیغات منفی دراوبی اثراست ،چون دل به وعده های حتمی الهی داده است:( والعاقبة للمتّقین).

غیرازخداهمه چیزدرنظراوکوچک است .امام علی علیه السلام فرمود«عظم الخالق فی أانفسهم فصغرمادونه فی أعینهم…».

*ازقوانین ودستورات متعددمتحیّرنمی شود،چون اوتنها قانون خداراپذیرفته وفقط به آن می اندیشد .واگرصدها راه درآمدبرایش بازشودتنهابامعیارالهی آن راهی راانتخاب می کندکه خداوند معیّن کرده است.(ومن لم یحکم بما انزل الله)

ومخالفان ولایت الهی ،ازاین برکات محروم ودرظلمت های متعددبه سرمی برند. ینَ کَفَرُوا

 درآغازبه چندنکته می پردازیم:

نکته اول :تعریف دجّال

دجال درلغت دَجَل به معنای روکش نمودن یک شیء است که باطن آن کم ارزش باشد ولی روی آن زرق وبرق داده یا طلاکاری شده باشد.بنابراین وقتی دجّال رابرای کسی بکارمی برندیعنی آن شخص ،منافق ،دروغگووفریبنده است.

البته معانی متعددی برای این گونه واژه ذکرشده است .که به عنوان نمونه به یکی ازآنهااشاره شد.

 نکته دوّم :پیشینه دجّال 

تاریخچه دجّال به قبل ازاسلام برمی گردد،درکتاب انجیل نام دجّال نیز به میان آمده است،ازآیات انجیل استفاده می شودکه دجّال به معانی دروغگووگمراه کننده است وچنین استفاده می شودکه داستان خروج دجّال وزنده بودنش درآن زمان هم دربین نصاری شایع بوده ودرانتظارخروجش بوده اند. دراسلام نیزسخن از دجّال به میان آمده است ،وروایاتی ازاین موضوع ازفریقتین واردشده است ،که روایات اهل سنّت دراین باب به مراتب بیشتراز روایاتی است که درمنابع شیعه موجودمی باشد.واکثرروایات شیعه نیزدراین موضوع برگرفته شده ازمنابع حدیثی اهل سنّت می باشد.

نکته سوم :

مرحوم علامه سیّدمحمدصدر درجلدسوم موسوعه ی ارزشمندالامام المهدی باعنوان «تاریخ الغیبة الکلبری»بحث مفصلی رابه بررسی دجال اختصاص داده است،ایشان معتقدندکه اخباردجّال مبتلابه دواشکال جدّی هستند.

اوّل ضعف سندی ،دوم دلالت برایجادمعجزات مضلّه که به لحاظ قوانین کلامی محال است.که خداوندسبحان قدرت خرق عادت واظهارمعجزه رابه افرادگمراه وگمراه کننده واگذارنماید.

وبعضی ازمحقّقین دیگرریشه ی تعریفات وتوصیفاتی که دررابطه بادجّال به مارسیده است به دوروایت برمی گردانندکه درکتاب بحارالانواروکتب دیگرنقل شده است که ازدیدگاه علم رجال ،سنداین دوروایت ضعیف می باشدونمی شودبه این توصیفات اعتمادنمود.

به قول بعضی ازمحققین بزرگوار  روایات رااگرحمل برمعنای رمزی کنیم از کنارگذاشتن آن روایت بهتراست،مخصوصاًروایات دجّال که بعضی ازآنها به شخص حضرت رسول صل الله علیه وآله می رسد ومتعین است که بگوییم رسول خدا صل الله علیه وآله به یک سلسله معانی حقیقی گسترده اجتماعی بااین عبارت اشاره نموده اند.

اما دیدگاه ما :ازمنظرما اصل قضیه ی دجال به طوراجمال صحّت داردولی تعریفات وتوصیفاتی که درباره اش شده است مدرک قابل اعتمادی ندارد.واین قضیه بدون تردیدباافسانه هایی آمیخته شده است که صورت حقیقی خودراازدست داده است.

درمجموع می توان بیان نمودکه دودیدگاه راجع به دجّال وجوددارد:

-دجّال شخصی :که دربرخی از روایات توصیفاتی برای اوذکرشده است ماننددجّال مردی چاق ،سرخ رو،موی سرمجعّد،چشم راست او اَعوَر،چشم اوماننددانه ی انگور یاست که برروی آب قراردارد.

ودرروایت دیگرآمده است درزمان پیامبر صل الله علیه دجّال موجودی بوده است ونامش عبدالله یا«صائدبن صعد»است . پیامبر صل الله علیه واصحابش به  قصددیداراوبه خانه اش رفتند،اومدعی خدایی بود،عمَرخواست اورابه قتل برساندولی پیامبر صل الله علیه مانع شدند.

قابل توجه است که محمدبن یوسف گنجی درکتاب البیان صفحه صدوهشت دراین مطلب تردیدکرده روایتی را نقل می کند که خودفرزندصائد دجّال بودن خودراانکارمی کند،اشاره می نمایدبه روایتی که مسلم ازقول اونقل کرده است که می گوید، پیامبر صل الله علیه فرمود:جّال فرزندی نداردومن دارم ،پیامبر فرمود:دجّال واردبرمکه ومدینه نمی شودولی من درمدینه به دنیاآمدم واکنون می خواهم به مکه بروم.

  -دجّال نوعی وسمبولیک:علامه سیدمحمدصدردراین باره می فرمایند:مفهوم دجّال سمبل پیچیده ترین وخطرناک ترین دشمن اسلام وخداست واین درواقع توصیف نمودن وجهان بینی ماتریالیستی غرب است وعده ای دیگراز بزرگان نیزدجّال رانمادوسمبل می دانندواین نکته راتیز بایدتوجه داشت ،جداازاینکه روایات دجّال قابل اعتمادهستندیاخیرواینکه شیعه هم ماننداهل سنّت مسأله دجّال راقبول دارندیانه وباچشم پوشی ازاینکه دجّال شخصی است یانوعی، یک نظریه ی دیگری نیز درباره دجّال وجوددارد وآن اینکه دجّال رابعضی جزءاشراط الساعة وعلایم قیامت شمرده انداگراین احتمال پذیرفته شود،پرونده بحث دجّال درباب علایم ظهوربسته خواهدشد،خصوصاًکه بعضی روایات این برداشت راتأییدمی نمایندازجمله روایتی ازپیامبراکرم صل الله علیه که ده نشانه قبل ازوقوع قیامت راشمارش می فرمایند،ازجمله خروج دجّال که درمنابع مختلف ومعتبراین روایت نقل شده است.

نکته بعدی :محل خروج دجال است که درروایات مکان های مختلفی برایش نقل شده است ازجمله اصفهان ،خراسان،سجستان،وهمچنین سرنوشت دجّال که عاقبت به دست چه کسی به هلاکت می رسد که دراین باره روایات دودیدگاه رامطرح می کنند،بعضی قایلند که به دستور امام زمان (عج)ودست حضرت عیسی علیه السلام وبعضی به دست شخص حضرت مهدی (عج) ؛جهت اختصارمادرپی ذکر روایات نیستیم، ولی می توان به منابع ذیل مراجعه کرد.

معرفی منابع برای مطالعه بیشتر

-        تاریخ غیبت کبری،سیدمحمدصدر.

-        مهدی منتظر،محمد جوادخراسانی.

-        علایم ظهور،محسن همتی .

-        نشانه های یاروچکامه ی انتظار،مهدی علزاده.

-        دجّال افسانه یاواقعیت ،مهنازشفایی.

اينها اعمالي است كه انجام دادن آنها متعلق به همه ماه است و اختصاصى به روز معيني ندارد و آن چند مورد است :

1- در تمام ايام ماه رجب دعاي ذيل را كه روايت شده امام زين العابدين عليه السلام در حجر در غره خواندند، خوانده شود:

“يَا مَنْ يَمْلِكُ حَوَائِجَ السَّائِلِينَ وَ يَعْلَمُ ضَمِيرَ الصَّامِتِينَ لِكُلِّ مَسْأَلَةٍ مِنْكَ سَمْعٌ حَاضِرٌ وَ جَوَابٌ عَتِيدٌ اللَّهُمَّ وَ مَوَاعِيدُكَ الصَّادِقَةُ وَ أَيَادِيكَ الْفَاضِلَةُ وَ رَحْمَتُكَ الْوَاسِعَةُ فَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّىَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَقْضِىَ حَوَائِجِى لِلدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَىْ‏ءٍ قَدِيرٌ .”

2- دعايي را كه از حضرت صادق عليه السلام روايت شده، خوانده شود:

«خَابَ الْوَافِدُونَ عَلَى غَيْرِكَ وَ خَسِرَ الْمُتَعَرِّضُونَ إِلا لَكَ وَ ضَاعَ الْمُلِمُّونَ إِلا بِكَ وَ أَجْدَبَ الْمُنْتَجِعُونَ إِلا مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَكَ بَابُكَ مَفْتُوحٌ لِلرَّاغِبِينَ وَ خَيْرُكَ مَبْذُولٌ لِلطَّالِبِينَ وَ فَضْلُكَ مُبَاحٌ لِلسَّائِلِينَ وَ نَيْلُكَ مُتَاحٌ لِلْآمِلِينَ وَ رِزْقُكَ مَبْسُوطٌ لِمَنْ عَصَاكَ وَ حِلْمُكَ مُعْتَرِضٌ لِمَنْ نَاوَاكَ عَادَتُكَ الْإِحْسَانُ إِلَى الْمُسِيئِينَ وَ سَبِيلُكَ الْإِبْقَاءُ عَلَى الْمُعْتَدِينَ اللَّهُمَّ فَاهْدِنِى هُدَى الْمُهْتَدِينَ وَ ارْزُقْنِى اجْتِهَادَ الْمُجْتَهِدِينَ وَلا تَجْعَلْنِى مِنَ الْغَافِلِينَ الْمُبْعَدِينَ وَ اغْفِرْ لِى يَوْمَ الدِّينِ .»

3- از حضرت صادق عليه السلام روايت شده كه در ماه رجب اين خوانده شود:

«اللَّهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ صَبْرَ الشَّاكِرِينَ لَكَ وَ عَمَلَ الْخَائِفِينَ مِنْكَ وَ يَقِينَ الْعَابِدِينَ لَكَ اللَّهُمَّ أَنْتَ الْعَلِىُّ الْعَظِيمُ وَ أَنَا عَبْدُكَ الْبَائِسُ الْفَقِيرُ أَنْتَ الْغَنِىُّ الْحَمِيدُ وَ أَنَا الْعَبْدُ الذَّلِيلُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ امْنُنْ بِغِنَاكَ عَلَى فَقْرِى وَ بِحِلْمِكَ عَلَى جَهْلِى وَ بِقُوَّتِكَ عَلَى ضَعْفِى يَا قَوِىُّ يَا عَزِيزُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْأَوْصِيَاءِ الْمَرْضِيِّينَ وَ اكْفِنِى مَا أَهَمَّنِى مِنْ أَمْرِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.»

قابل توجه است كه ادعيه ديگري نيز براي اين ماه عزيز ذكر شده است كه مي‌توانيد به مفاتيح الجنان مبحث اعمال ماه رجب رجوع نماييد .

4- از حضرت رسول اكرم صلى الله عليه و آله روايت شده كه: هر كس در ماه رجب صد مرتبه بگويد: «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِى لا إِلَهَ إِلا هُوَ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ» و آن را به صدقه ختم فرمايد حق تعالى براى او به رحمت و مغفرت و كسى كه چهار صد مرتبه بگويد بنويسد براى او اجر صد شهيد عطا فرمايد.

5- از نبي مكرم اسلام روايت است: كسى كه در ماه رجب هزار مرتبه “لا إِلَهَ إِلا اللهُ” بگويد خداوند عز و جل براى او صد هزار حسنه عطا كند و براى او صد شهر در بهشت بنا فرمايد .

6- روايت است كسى كه در رجب در صبح هفتاد مرتبه و در شب نيز هفتاد مرتبه بگويد “أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ” و پس از اتمام ذكر، دست‌ها را بلند كند و بگويد: “اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِى وَ تُبْ عَلَىَّ” اگر در ماه رجب بميرد خدا از او راضى باشد و به بركت ماه رجب، آتش او را مس نكند .

7- در كل اين ماه هزار مرتبه ذكر: أَسْتَغْفِرُ اللهَ ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ مِنْ جَمِيعِ الذُّنُوبِ وَ الْآثَامِ ” گفته شود؛ تا خداوند رحمان او را بيامرزد .

8- سيد بن طاووس در اقبال از حضرت رسول اكرم صلى الله عليه و آله فضيلت بسياري براى خواندن سوره قل هو الله أحد نقل كرده است كه ده هزار مرتبه يا هزار مرتبه يا صد مرتبه در اين ماه تلاوت شود. و نيز روايت كرده كه هر كس در روز جمعه ماه رجب صد مرتبه سوره قل هو الله أحد را بخواند براى او در قيامت نورى شود كه او را به بهشت بكشاند .

9- سيد بن طاووس از حضرت رسول صلى الله عليه و آله روايت كرده كه: هر كس در روز جمعه ماه رجب، مابين نماز ظهر و عصر، چهار ركعت نماز بگزارد و در هر ركعت حمد يك مرتبه و آية الكرسى هفت مرتبه و قل هو الله أحد پنج مرتبه بخواند، و سپس ده مرتبه بگويد: «أَسْتَغْفِرُ اللهَ الَّذِى لا إِلَهَ إِلا هُوَ وَ أَسْأَلُهُ التَّوْبَةَ» حق تعالى براى او از روزى كه اين نماز را گزارده تا روزى كه بميرد هر روزى هزار حسنه به او عطا فرمايد، و او را به هر آيه‌اي كه خوانده شهرى در بهشت از ياقوت سرخ و به هر حرفى قصرى در بهشت از دُرّ سفيد دهد و تزويج فرمايد او را حورالعين و از او راضى شود .

10- سه روز از اين ماه را كه پنجشنبه و جمعه و شنبه باشد روزه گرفته شود. زيرا كه روايت شده هر كس در يكى از ماه‌هاى حرام، اين سه روز را روزه بدارد حق تعالى براى او ثواب نهصد سال عبادت بنويسد.

11- از حضرت رسول اكرم صلي الله عليه و آله روايت است كه: هر كس در يك شب از شب‌هاى ماه رجب ده ركعت نماز به اين نحو كه در هر ركعت حمد و قل يا ايها الكافرون يك مرتبه و توحيد سه مرتبه بخواند، خداوند گناهان او را مي‌آمرزد.