خالق یکتای حکیم ،مارابرای پرستش خودآفریده است.

مالک هستی نیازی به پرستش وبندگی ماندارد.

بندگی خداوندسبحان،زیبنده بندگان است؛همان گونه که طراوت وعطرآگین بودن،سزاوارگل است .

بندگی خدای عزیزومقتدر،درفرمانبرداری ازامرونهی اوست.

هرکه خدارابنده خدامی داند،بایدخواست پروردگارش رابرخواست خودمقدم بدارد.

خداوندمهربان ،ازرفتارهایی خشنود،وازاموری خشمگین می شود.

خشم وخشنودی رب العالمین ،برخشم وخشنودذی غیراومقدم است.

درنظام هستی ،همة آفریدگان بایددرجهت کسب خشنودی پروردگار حرکت کنند.

….