اولین زائر کوفى بر مزار سید شهیدان‏

[عبیدالله بن حر از کوفه‏] خارج شد و به کربلا آمد و در آنجا [اشعارى به این مضمون‏] گفت:
- فرمانده خیانتکار، فرزند خیانت پیشه به من مى‏گوید چرا تو با آن شهید [فرزند فاطمه‏] جنگ نکردى؟! - آرى، پشیمانم که چرا او را یارى نکرده‏ام، بلى هر شخصى که [به موقع‏] توفیق نیابد، پشیمان خواهد گردید.

- من از اینکه از حامیانش نبوده‏ام حسرتى در خود احساس مى‏کنم که هرگز از من جدا نخواهد شد.
- خدا روان کسانى را که در نصرتش کمر همت بسته‏اند از باران [رحمت خویش‏] همواره سیراب گرداند.
- [اکنون‏] که بر قبور و جایگاه آنان ایستاده‏ام اشکم ریزان است و نزدیک است جگرم پاره شود. [۶]