سلاله مصطفی، نور چشم مرتضی، امام حسن مجتبی (ع)، کانون سماحت بود، و منبع عدالت، و سمبل شهامت. آنگاه که مصلحت دین اقتضا می کرد، مانند شیر بیشه شجاعت بر قرارگاه فرماندهی سپاه در جنگ جمل می تاخت و سرچشمه فتنه را می خشکاند، و آن زمان که آرامش را به صلاح مسلمین می دانست، کبوتران صلح را بر فراز آسمان جهان اسلام به پرواز در می آورد و از بروز جنگهای فرسایشی جلوگیری می نمود.
نام آن حضرت : حسن
کنیه ایشان : ابو محمّد
لقب های ایشان : مجتبی، امین، حجّت، زکیّ، سبط، و زاهد.
نام پدر ایشان : علیّ ابن ابی طالب (ع)
نام مادر ایشان : فاطمه زهراء (س)
تاریخ تولّد : شب نیمه ماه مبارک رمضان، سال سوم هجری.
تاریخ شهادت: روز بیست و هشتم ماه صفر سال 49 هجری.
مدّت امامت ایشان: 10 سال.